یادداشتهای کوتاه (2): زهد در تولید یا زهد در مصرف
در اسلام زهد در تولید نداریم، بلکه زهد در مصرف است. عرفان‌های ساختگی گاهی زهد را به ترک دنیا و به نوعی گوشه‌گیری آمیخته با تنبلی تفسیر می‌کنند. در اسلام تنبلی و سربار جامعه شدن برای افرادی که توان جسمی، فکری و مالی‌اش را دارند، گناه نابخشودنی است. در اسلام همواره به تولید تشویق می‌شود، ائمه با عمل این را به ما آموختند. ثروتی که امام علی (ع) با کاشت نخلستان و حفر چاه ایجاد می‌کرد، نه برای مصرف شخصی، بلکه برای کمک به اقتصاد جامعه بود. در جامعه امروز ما هم اتفاقا کسانی که در کار تولید هستند، اهل به رخ کشیدن ثروت به دیگران نیستند. اگر چه معمولاً سطح زندگی‌شان بالاتر از عموم است اما خودنمایی و ریخت و پاش نمی‌کنند و اغلب، کارگران و نیروی کار خود را مثل اهل و عیال خود می‌دانند و برای تامین معاش آنها تلاش می‌کنند. کسانی اهل خودنمایی هستند که اغلب پول بادآورده‌ای را از راه رانت، سوداگری و یا واردات به جیب زده‌اند.
رضا اسدی‌فرد- 23 مرداد 1399
